เรื่องมีอยู่ว่าเราชอบพี่ผู้ชายที่ทำงานเดียวกันค่ะ เค้าอายุห่างกับเราเกือบ 20ปีเลย
(เกิดมาไม่เคยคิดว่าจะมาตกหลุมรักคนมีอายุมากกว่าขนาดนี้55) แต่มันเปนไปแล้วค่ะ
แต่เราไม่ได้ติดเรื่องนั้น ประเด็นมันอยู่ที่ว่าเค้ามีครอบครัวแล้ว เราเป็นคนที่ยึดคำๆนึงค่ะ
ว่าเราไม่คิดจะไปแทรกระหว่างคนที่มีเจ้าของ ต่อให้มีแค่แฟนไม่ถึงขั้นมีครอบครัวก้อตาม
แต่พี่เค้าไม่ได้คิดอะไรกับเราหรอกค่ะ ก้อคงเอ็นดูเหมือนเป็นน้องที่ทำงานร่วมกันในทีมทั่วไป
คือเรามาทำงานก่อนพี่เค้าได้ไม่นานค่ะ ยังจำได้เลยแรกๆยังไม่รู้สึกอะไร ก้อเห็นว่าเปนพี่คนนึง ที่เราชอบก้อเพราะเค้าดูเป็นผู้ใหญ่ดีค่ะ
แต่ไปๆมาๆพอมารู้อีกที เราเขินเค้าไปแล้วค่ะ เราชอบเค้าไปแล้วแบบไม่รู้ตัวเลยจิงๆ มันตลกตรงที่ชอบปุ๊บ อกหักปั๊บ
เราเคยจีบผู้ชาย แล้วก้อเคยชอบผู้ชายมาหลายคนนะคะ แต่บอกเลยว่า ที่ผ่านมาเราไม่เคยชอบผู้ชายคนไหน
เท่าพี่คนนี้เลยจิงๆ บางคนพอเลิกชอบรู้สึกเฉยๆด้วยค่ะ มันเป็นเพราะอะไรกันคะ ได้ทำงานร่วมกันแล้วผูกพันกัน มีโอกาสได้แลกเปลี่ยน
ความคิดอะไรแบบนี้หรือเปล่าคะ บางทีเรายอมรับนะว่า มีโอกาสได้นั่งคุยกัน2คน แล้วเรานี่ก้อลืมเหตุผลทุกอย่างไปเลย
แบบมันสุข และรุ้สึกว่าขอเก็บความรู้สึกช่วงเวลาแบบนี้ไปอีกหน่อย แต่ความจริงยังไงก้อคือความจริงค่ะ เราพยายามตัดใจตลอดเวลา
จนวันนึงเราลาออกจากที่เดิม เพราะได้งานใหม่ บอกตรงๆว่าก่อนหน้านี้ก้อไม่แฮปปี้กับงานที่ทำและอยากออกอยู่แล้ว
ก่อนที่จะชอบพี่เค้าอ่ะค่ะ พอยิ่งต้องตัดใจ พร้อมกับโอกาสในการจะได้ไปทำงานที่ใหม่
เราเลยคิดเรื่องลาออกซ้ำแล้วซ้ำเล่า บอกตรงๆค่ะตอนแรกคิดงั้นจริงๆ
ถ้าออก โอกาสจะกลับมาเจอกันคงยาก เพราะเรากับเค้ามันคนละสายงานเลย
แต่ในใจก้อคิดว่าดีอย่าง ได้งานใหม่ไปหาประสบการณ์ใหม่ๆ พร้อมกับเอาเค้าออกไปจากใจ
แต่บอกก่อนค่ะว่าตอนทำงานด้วยกันเราไม่เคยแสดงกิริยาว่าเราชอบเค้าอยู่เลยค่ะ เราพยายามวางตัวในที่ที่เหมาะสม
บางทีถ้าพี่เค้ามาโดนๆ หรือจ้องหน้าเวลาคุยกันอยุ่ก้ออาจจะมีเขินๆบ้าง
แบบนี้ผู้ชายเค้าจะรู้ตัวไหมคะว่าเราชอบเค้าอยู่???? ฝากถามคุณผู้ชายด้วยค่ะ สงสัยจริงๆ
เราก้อพยายามรักษาระยะห่างสุดๆแล้ว ตอนนี้เราก้อกำลังตัดใจอยุ่ทุกวี่วันค่ะ
ก้อมีคุยกันบ้างถามสารทุกข์สุขดิบ เราก้อยังอยากรุ้ว่าเค้าเป็นยังไง สบายดีมั้ย
บางทีก้อเบื่อตัวเองนะคะ คิดถึงแบบนี้แล้วเมื่อไหร่จะเลิกชอบได้จิงจังสักที เห้ออออ ทุกคนว่าเราทำถูกแล้วใช่ไหมคะที่ก้าวออกมา
เราคิดถูกแล้วใช่ไหมที่ตัดใจ และไม่ให้อะไรมันดูไม่ดีไปกว่านี้ ยังไงก้อเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ^^ วันนึงเราคงลืมเค้าได้จิงๆ
แอบชอบรุ่นพี่..แล้วก้ออกหักTT
(เกิดมาไม่เคยคิดว่าจะมาตกหลุมรักคนมีอายุมากกว่าขนาดนี้55) แต่มันเปนไปแล้วค่ะ
แต่เราไม่ได้ติดเรื่องนั้น ประเด็นมันอยู่ที่ว่าเค้ามีครอบครัวแล้ว เราเป็นคนที่ยึดคำๆนึงค่ะ
ว่าเราไม่คิดจะไปแทรกระหว่างคนที่มีเจ้าของ ต่อให้มีแค่แฟนไม่ถึงขั้นมีครอบครัวก้อตาม
แต่พี่เค้าไม่ได้คิดอะไรกับเราหรอกค่ะ ก้อคงเอ็นดูเหมือนเป็นน้องที่ทำงานร่วมกันในทีมทั่วไป
คือเรามาทำงานก่อนพี่เค้าได้ไม่นานค่ะ ยังจำได้เลยแรกๆยังไม่รู้สึกอะไร ก้อเห็นว่าเปนพี่คนนึง ที่เราชอบก้อเพราะเค้าดูเป็นผู้ใหญ่ดีค่ะ
แต่ไปๆมาๆพอมารู้อีกที เราเขินเค้าไปแล้วค่ะ เราชอบเค้าไปแล้วแบบไม่รู้ตัวเลยจิงๆ มันตลกตรงที่ชอบปุ๊บ อกหักปั๊บ
เราเคยจีบผู้ชาย แล้วก้อเคยชอบผู้ชายมาหลายคนนะคะ แต่บอกเลยว่า ที่ผ่านมาเราไม่เคยชอบผู้ชายคนไหน
เท่าพี่คนนี้เลยจิงๆ บางคนพอเลิกชอบรู้สึกเฉยๆด้วยค่ะ มันเป็นเพราะอะไรกันคะ ได้ทำงานร่วมกันแล้วผูกพันกัน มีโอกาสได้แลกเปลี่ยน
ความคิดอะไรแบบนี้หรือเปล่าคะ บางทีเรายอมรับนะว่า มีโอกาสได้นั่งคุยกัน2คน แล้วเรานี่ก้อลืมเหตุผลทุกอย่างไปเลย
แบบมันสุข และรุ้สึกว่าขอเก็บความรู้สึกช่วงเวลาแบบนี้ไปอีกหน่อย แต่ความจริงยังไงก้อคือความจริงค่ะ เราพยายามตัดใจตลอดเวลา
จนวันนึงเราลาออกจากที่เดิม เพราะได้งานใหม่ บอกตรงๆว่าก่อนหน้านี้ก้อไม่แฮปปี้กับงานที่ทำและอยากออกอยู่แล้ว
ก่อนที่จะชอบพี่เค้าอ่ะค่ะ พอยิ่งต้องตัดใจ พร้อมกับโอกาสในการจะได้ไปทำงานที่ใหม่
เราเลยคิดเรื่องลาออกซ้ำแล้วซ้ำเล่า บอกตรงๆค่ะตอนแรกคิดงั้นจริงๆ
ถ้าออก โอกาสจะกลับมาเจอกันคงยาก เพราะเรากับเค้ามันคนละสายงานเลย
แต่ในใจก้อคิดว่าดีอย่าง ได้งานใหม่ไปหาประสบการณ์ใหม่ๆ พร้อมกับเอาเค้าออกไปจากใจ
แต่บอกก่อนค่ะว่าตอนทำงานด้วยกันเราไม่เคยแสดงกิริยาว่าเราชอบเค้าอยู่เลยค่ะ เราพยายามวางตัวในที่ที่เหมาะสม
บางทีถ้าพี่เค้ามาโดนๆ หรือจ้องหน้าเวลาคุยกันอยุ่ก้ออาจจะมีเขินๆบ้าง
แบบนี้ผู้ชายเค้าจะรู้ตัวไหมคะว่าเราชอบเค้าอยู่???? ฝากถามคุณผู้ชายด้วยค่ะ สงสัยจริงๆ
เราก้อพยายามรักษาระยะห่างสุดๆแล้ว ตอนนี้เราก้อกำลังตัดใจอยุ่ทุกวี่วันค่ะ
ก้อมีคุยกันบ้างถามสารทุกข์สุขดิบ เราก้อยังอยากรุ้ว่าเค้าเป็นยังไง สบายดีมั้ย
บางทีก้อเบื่อตัวเองนะคะ คิดถึงแบบนี้แล้วเมื่อไหร่จะเลิกชอบได้จิงจังสักที เห้ออออ ทุกคนว่าเราทำถูกแล้วใช่ไหมคะที่ก้าวออกมา
เราคิดถูกแล้วใช่ไหมที่ตัดใจ และไม่ให้อะไรมันดูไม่ดีไปกว่านี้ ยังไงก้อเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ^^ วันนึงเราคงลืมเค้าได้จิงๆ